قرار آخر

سلام به تمام دوستان. شرمنده که یه مدتی من حال و حوصله نداشتم. هفته ی پیش هم که آپ کردم دیگه وقت نداشتم به همه سر بزنم. شرمنده. این دفه جبران میکنم.

پس برو برسم.

شاید بگید من انسان بیکاری هستم که این داستانها را مینوسم. من دارای تخیل بسیار قویی هستم. به همین دلیل در جیک ثانیه میتونم بهترین داستانها رو بنویسم. البته در حد اول دبستان

---

  پسربه طرف سالن رفت. ساعت نه شب را نشان میداد. با خود گفت: یعنی اون میآد. اون به من قول داده بود.انقدر طول سالن را راه رفت که خسته شد و سر میز نشست. هنوز خبری از دختر نبود. دوباره پسر ساعت خود را نگاه کرد.

 ساعت نه و سی دقیقه

.بعد از خوردن یک نوشیدنی خنک. بلند شد و به سمت در ورودی رفت. منتظر شد .ولی خبری نبود. انگار دختر به کلی فراموش کرده بود که امشب قرار داشته. پسرک هم با حالتی عصبانی به سر میز خود رفت و رو به مادرش گفت: به نظر میآیید که مشکلی براش به وجود آمده باشه. شما برید خونه من منتظر میشم.

وقتی مادر او رفت ، پسر با خود فکر کرد که ممکنه که او فراموش کرده باشه .ممکنه هم مشکلی براش به وجود آمده باشه. تصادف؟ نه خدای من این اصلا امکان نداره. از در سالن خارج شد و همونجا یک تاکسی گرفت به سمت خونه ی دختر.

زنگ را زد.

صدایی نیامد.

یادش آمد که او خوابه سنگینی دارد. پس از در بالا رفت و وارد خانه شد.

خانه سوت و کور بود. هیچ صدایی به جز صدای دری که هی به هم میخورد نمیآمد.پله ها را به آرامی بالا رفت .دری که به هم میخورد در ورودی خانه بود.

کمی ترسید.

در را باز کرد و آهسته وارد خانه شد. صدای ناله ی بسیار ضعیفی شنیده شد. این صدا او را بیشتر ترساند.به طرف صدا رفت. صدا از یه گرمافون در میآمد که روی زمین افتاده بود. دور و برش را خوب نگاه کرد. سعی کرد اتاق را روشن کند .دستش را در امتداد دیوار کشید تا کلید را پیدا کند. ناگهان به صورت وحشتناکی دستش برید وخون به بیرون فواره زد. سرش گیج میرفت.احساس خستگیه شدیدی میکرد. به زمین افتاد.سرش پایین بود که دید اتاق روشن شد. سرش را به سمت بالا برد.ولی این کار برایش بسیار سخت بود.ناگهان برادر خود را دید که بالای سر او چیزهایی را میگوید ولی به دلیل ضعف شدیدی که برای اون پسر به وجود آمده بود قادر نبود چیزی را بشنود. سرش را به سمت چپ چرخاند. جسد دخترروی تخت بود اون دختر با همون چاقویی که پسر زخمی شده بود مرده بود.

برادر  اون پسر عاشق اون دختر بود ولی دختر راضی نبود که با او ازدواج کند. پس وقتی شنید برادرش میخواهد با او ازدواج کند. دخترک را کشت. برادر خود را هم برای انتقام از عشق از دست رفته اش  کشت.

 ساعت دوازده شب

برادر گوشه ی دیوار زانو زده و چشمش به تخت خون آلودیه که  دختر در آن خوابیده بود و برادرش در حالی که زجه میزد روی زمین خوابیده بود وهی سعی در بلند شدن داشت ولی دیگه توانی براش باقی نمونده بود.  نیرویش را جمع کرد و با تمام قدرت گفت: آخه چرا. چرا این کار رو کردی. چرا من چرا اون.

پسر هم در حالی که کنار دیوارزانو زده بود. رو به روی برادرش که غرق در خون بود گفت: تو عشق من را از من گرفتی. من هم زندگیت را میگیرم.

ساعت یک نیمه شب

صدای در آمد. کمی منتظر شد.مادرش با دو پلیس مسلح وارد شد. کمی به آنها نگاه کرد و از پنجره ی اتاق خود را به پایین پرت کرد.

اون خود کشی کرد.

 سر انجام جسد پسر و دختر را در منطقه ای به خاک سپردند.

مادر بعد از مرگ پسرش بسیار ناراحت وافسرده شده بود. وارد اتاق پسرش شد. کتابی که روی میز تحریرش بود برداشت و آخرین نوشته ی او را که با خط زیبایی نوشته شده بود خواند

سرزمین هیچ کجا

صدای مردی در باران می آید. زمزمه ای که در صدای بارن گم شد. دوان دوان به طرف خانه ی جادویی حرکت کرد.

خانه پر ازسرخ.

 پر از نور.

 پر از باد.

 در را زد.

کيست که من را آسوده نگذاشت. کیست که من را در تنهایی خفه کرد. کيست که شب شیشه ای را شکست.

پاها دوان دوان به طرف هیچ کجا میرود. صدای پاها در صدای باد گم میشود.

صدایی آمد.

سلام بر تو

تو کیستی.

من تو هستم. تو از خودت جدا شدی. چرا؟

من تو را که خودم باشی به دست باد سپردم.

من آزاد شدم.

مرگ را تجربه کردی؟

الان من مردم