من هستم.شما چطور؟

سلام

نمیدونم کسی هست که صدام رو بشنوه یا نه .ولی امیدوارم کسی باشه.

این روزا دقدقه های زیادی دارم که هر کدومش میتونه منو کلی گرفتار کنه . با اینحال برای هر کاری برنامه ی خاصی دارم و سعی میکنم به تمام کارام برسم. خیلی وقت بود که نبودم . همه فکر میکردن من دیگه نمی نویسم بلکه مینوشتم. برای خودم و خودش. یه وبلاگ کاملا دو نفره و خصوصی. فکر کنم هرچیزی که خصوصی باشه  نباید تشریحش کرد . پس لازم دونستم کسی ازش باخبر نشه. نمیخوام مثل بعضی وبلاگها که دهها و صدها نظر دارن و مطلبهاشون فقط خصوصی و شخصیه مثل اونا باشم.

من بخاطر اون وبلاگم رو بستم و باز بخواطر اون وبلاگم رو دوباره راه انداختم.

من یه مرد تنها هستم. کسی که فکر میکنه با همه فرق داره. ولی نه به معنیه برتری. بلکه به معنی همون تفاوت.

کسی که سعی میکنه احساسش رو بروز بده ولی حدر نده. کسی که عاشق و کامله .کسی که دوست داشتن رو فهمیده و دلش میخواد مثل همیشه برای بدست آوردن خواسته هاش تلاش کنه. 

نمیدونم چقدر برای بدست آوردن خواسته هاتون تلاش کردید ولی اینو میدونم هرچیزی که با تلاش بدست بیاد لذت وصف ناشدنی ای داره. برای من که اینطور بوده.

من هنوز مطمعن نیستم کسی از اینجا باخبرشده باشه . برای همین چند هفته اینجا رو به حال خودش میگذارم تا هم امتحانهای ترم تموم بشه هم بچه ها متوجه برگشتنم بشن.

من همونی هستم که بودم فقط عنوان وبم رو عوض کردم تا دیگه شل بودن و کند بودنم رو فراموش کنم.من سریعم .سریع. و به سرعت به سمت هدفم پیش میرم تا بهش برسم.

تا الان تقریبا نیمی از راه رو رفتم. برای رسدن به هدفم باید تلاش بیشتری بکنم و وقت بیشتری صرف کنم.

ببینم چند نفر معرفت دارن و منو تنها نمیذارن!؟  من که فکر نکنم کسی اینجا معرفت داشته باشه!