از ماشین پیاده میشم.
MP3 player رو از جیبم درمیارم و روشنش میکنم.
گوشی ها رو توی گوشم میکنم و صدا رو تا نصف بلند میکنم.
اول قدمهای کوتاه کوتاه و کشش پاهام به سمت بالا.
چشمام رو میبندم و فکر میکنم الان هرکی نگام کنه چی میگه؟
به درک.
آهنگ داره میخونه ولی اصلا با ریتم من یکی نیست. این از کجا پیداشت شد؟
ولی ...
با حسم یکیه
یکی شد.
تا آینه رفتم تا بگیرم خبر از خود
دیدم که در آن آینه هم جز تو کسی نیست
من در پی خویشم به تو بر میخورم اما
در تو شده ام گم ،به من دسترسی نیست
کمی سرعتم کم میشه...
یک نفس عمیق میکشم و گوشی ها رو از گوشم در میارم.
یه توقف چند ثانیه ای.
دوباره یک نفس عمیق میکشم و شروع میکنم به دوودن.
دوباره یک نفس عمیق میکشم و شروع میکنم به دوودن.
عجیب هوای گرم خوبیه.
دارم به خودم روحیه میدم.
۶ نظر:
در کل با اون جمله "به درک" حال کردم!
الان فکرم نمیکشه فردا حتما نظر میدم...
سلام
خوبی؟
چه خبر؟
خیلی عالیه
ادامه بده
شعرش که قشنگ بود
حالا کی خونده؟
من نشنیدمش
بگو ما هم فیض ببریم
خوب الان بیشتر مخم میکشه
روحیه دادن به خود یه احساس کاذبه اما من قبولش دارم.بعضی وقتا همین کاذب ها هستن که زندگیمونو میسازن...
سلام
آره دیگه
ما کلا مواقع عادی مهمونی بازی(مهمون داری) مون به راهه
حالا چه برسه به حالا که عروسی هم داشتیم
آره دیگه جای شما خالی
نه بابا همه ش پاس شد
اما افتضاح بود
همونی شد که می گفتی
اونایی که با اطمینان می گفتم 20 می شم بهم دادن 11
اونی که خراب کردم خوب شد
اعصابم خورده
خوبه تو یه بار از قالب من خوشت اومد
ارسال یک نظر