روزهای رنگین

وقتی که بچه بودم ، پرواز یک بادبادک ،
میبردتم از باغ های سحرخیزی پلک تا نارنج زار خورشید.

وقتی که بچه بودم ،خوبی زنی بود که بوی
سیگار میداد و اشک های درشتش با قرآن می امیخت

وقتی که بچه بودم ، آبِ زمین و هوا بیشتر
بود و جیرجیرک در خاموشی ما آواز میخواند

وقتی که بچه بودم  ، در هر هزاران و یک شب یک قصه بس بود تا در
خواب و بیداری خوابناکت  ، سرشار باشد.

وقتی که بچه بودم مردم نبودند

 آن روزها ، وقتی که من بچه بودم ، غم بود. اما...

 کم بود!!!!!!